Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ζήσει το φαινόμενο του ’99 όπου υπήρχαν μικρές μετοχές συνολικής αξίας ενεργητικού ίσης περίπου με κεντρικό περίπτερο των Αθηνών να έχουν αποκτήσει κεφαλαιοποίηση ίση με βιομηχανίες! Προφανώς όλοι σήμερα καταλαβαίνουν ότι κακώς όλοι μας αγοράζαμε χωρίς να ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από την βιτρίνα. Σήμερα λοιπόν τα πράγματα άλλαξαν. Μην γελιέστε δεν πρόκειται να ξαναγίνουν αυτά που έγιναν με τις μικρές κάποτε. Σήμερα οι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι αγοράζουν μόνο βαριά χαρτιά για 2 λόγους μόνο. Ο πρώτος γιατί αυτές οι εταιρείες πιθανότατα να έχουν αρκετά κέρδη και ανάπτυξη και ο δεύτερος επειδή υπάρχουν εκατομμύρια μετοχές και σε μια κρίση θα τις ξεφορτωθούν πιο εύκολα. Δεν ενδιαφέρονται λοιπόν για μικρές εταιρείες και μάλιστα χωρίς σπουδαία κέρδη και φυσικά σε καμία περίπτωση για μικρές με λίγα κομμάτια. Εξάλλου τα τελευταία 3-4 χρόνια οι αποδόσεις στα βαριά χαρτιά είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες των μικρών. Άρα τι πρέπει να κάνουμε ως επενδυτές να ακολουθήσουμε τους ξένους οίκους που έχουν και καμιά 100αριά άτομα αναλυτές ή να κυνηγάμε μάγισσες ….στα μικρά χαρτιά.? Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα του. Και ….μια ακόμα υπενθύμιση…. Τα βαριά ελληνικά χαρτιά είναι βαριά …σε σχέση με τα μικρά ελληνικά χαρτιά. Σε σχέση με τα υπόλοιπα χαρτιά που έχουν οι ξένοι τα δικά μας βαριά είναι τα δικά τους μικρά! Όταν δηλαδή έχουν χαρτοφυλάκια με 98% τοποθετημένα σε κολοσσούς και το υπόλοιπο 2% σε ‘βαριές’ μετοχές μικρών χωρών όπως η Ελλάδα ….τότε όλοι καταλαβαίνουμε ότι για κάθε πράγμα υπάρχουν 2 οπτικές γωνίες. Ότι δηλαδή βλέπουμε εμείς οι μικροεπενδυτές σαν βαρύ χαρτί κάποιοι άλλοι το βλέπουν σαν μικρό και ότι βλέπουμε εμείς σαν μικρό οι άλλοι μπορεί να μην το βλέπουμε καθόλου!
Στους δύσκολους χρηματιστηριακούς καιρούς που ζούμε αυτό το εξάμηνο καλύτερα να είμαστε αρκετά συντηρητικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου