Ιδέες οικονομικής επιβίωσης σε περίπτωση βαθιάς ύφεσης ή οικονομικής κατάρρευσης.

Στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον που ζούμε σε παγκόσμιο επίπεδο όλο και περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές βλέπουν ότι η οικονομική ύφεση απλώνεται ακόμα και σε πλούσια κράτη με υψηλότατο ΑΕΠ. Η οικονομική βαθιά κρίση στις χώρες του νότου της ΕΕ, το μεγάλο χρέος των δυτικών οικονομιών, η επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της κινέζικής οικονομίας οδήγησαν πολλούς χρηματοοικονομικούς αναλυτές να καταγράψουν βασικούς κανόνες οικονομικής επιβίωσης για την προστασία κάθε πολίτη σε οποιαδήποτε χώρα και αν βρίσκεται. Φυσικά οι γνώμες των μεγάλων αναλυτών δεν είναι πανάκεια αλλά καλό είναι να τις έχουμε υπόψιν. 1. Τρόπος οικονομικής επιβίωσης σε περίπτωση οικονομικής κατάρρευσης. Υποστηρίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος είναι η συναλλαγή με χρυσό ή ασήμι τα οποία εδώ και χιλιάδες χρόνια ήταν το τελευταίο καταφύγιο σε κάθε δύσκολη περίοδο. Εξάλλου υποστηρίζουν ότι σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης οι κάτοχοι πολύτιμου μετάλλου θα δουν την αξία του να αυξάνεται λόγω αυξημένης ζήτησης, ενώ κάθε άλλη μορφή αποθησαυρισμού όπως χαρτονομίσματα, κατοικίες, αυτοκίνητα θα χάσουν μεγάλο μέρος της αξίας τους. Η φύλαξη χρυσού σε θυρίδα τράπεζας του εξωτερικού ή εσωτερικού είναι κατά τους αναλυτές μια ασφαλής λύση. 2. Τρόποι προετοιμασίας για αντιμετώπιση βαθιάς ύφεσης ή οικονομικής κατάρρευσης. Προτού λοιπόν συμβεί η βαθιά οικονομικής κρίση θα πρέπει να έχουμε πάρει όσο γίνεται τα μέτρα μας. Οι οικονομικοί αναλυτές σε Αμερική και Ευρώπη υποστηρίζουν ότι σε συνθήκες γενικευμένης βαθιάς ύφεσης ή κατάρρευσης δυο είναι οι τρόποι σωστής προετοιμασίας. Αν κάποιος είναι εκατομμυριούχος ή δισεκατομμυριούχος δεν θα έχει πρόβλημα επιβίωσης σε τέτοιες συνθήκες. Αν όμως κάποιος ανήκει στην μεσαία ή κατώτερη τάξη όπως το 99% του πληθυσμού θα πρέπει να απαλλαγεί ή να μειώσει όσο μπορεί την έκθεση του σε δανεισμό. Κάθε μορφής δανεισμό για κάρτες, καταναλωτικά, στεγαστικά, αποπληρώνοντας αν είναι δυνατόν το μεγαλύτερο ποσό έτσι ώστε σε περίπτωση ύφεσης να έχει περισσότερες πιθανότητες να εξυπηρετεί τα δάνεια του. Το δεύτερο που πρέπει να κάνει είναι να συγκεντρώσει όσα μετρητά-ρευστό γίνεται αφήνοντας για αργότερα περιττά έξοδα και σπατάλες όπως η αλλαγή αυτοκινήτου η αγορά πανάκριβων ρούχων κ.α. Η πιθανότητα κάποιος να χάσει την δουλειά του πρέπει πάντα να είναι στα υπόψιν και να συνυπολογίζεται ώστε να διαθέτει χρήματα αντιμετώπισης τέτοιας περίπτωσης.

Ο ρόλος της δια βίου μάθησης στην Ανάπτυξη της Ηγεσίας & την παρακίνηση των εργαζομένων.

Οι ανάγκες των οργανισμών για την ανάπτυξη και παρακίνηση των εργαζομένων ώστε να προσαρμόζονται στις σύγχρονες απαιτήσεις προς όφελος της αποδοτικότητας και παραγωγικότητας τους και η προσαρμογή της ηγεσίας προς αυτή την κατεύθυνση, βρίσκουν ένα σημαντικό σύμμαχο που δεν είναι άλλος από τον σημαντικό ρόλο που πρόκειται να παίξει στον 21ο αιώνα η δια βίου μάθηση. Στα πανεπιστήμια και στην πράξη μαθαίνουμε ότι οι ανθρώπινοι πόροι αποτελούν ίσως το σημαντικότερο κεφάλαιο κάθε οργανισμού. Θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω την παραπάνω προσέγγιση βάζοντας μια δική μου πινελιά λέγοντας ότι ‘στον 21ο αιώνα το σημαντικότερο κεφάλαιο κάθε οργανισμού θα αποτελέσουν οι Προσαρμοστικοί Ανθρώπινοι Πόροι’. Η ορολογία ‘προσαρμοστικός-οί’ είναι ένας δικής μου εμπνεύσεως προσδιορισμός τον οποίο χρησιμοποιώ για να περιγράψω το ανθρώπινο δυναμικό που μαθαίνει δια βίου, βελτιώνει την προσωπικότητα του, εξειδικεύεται και αναβαθμίζει τις γνώσεις και ικανότητες του σύμφωνα με τις τρέχουσες ανάγκες και εξελίξεις με σκοπό να βρίσκεται στην πρωτοπορία της ανταγωνιστικότητας. Οι οργανισμοί και τα στελέχη που θα είναι πρωτοπόροι στην άντληση όλων των πλεονεκτημάτων αυτής της διαδικασίας για την βελτίωση τους (Ηγετικών ικανοτήτων , ανάπτυξη και παρακίνηση του ανθρώπινου δυναμικού) θα έχουν ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απαραίτητο για την επιβίωση και επέκταση τους στις νέες παγκοσμιοποιημένες συνθήκες.

Παγκόσμια Ασυνεννοησία

Τα τελευταία 4 χρόνια από τότε που κατέρρευσε η Lehman Brothers το 2008 διαβάζουμε συνεχώς για οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν μεταξύ κρατών, μεταξύ νομισμάτων , μεταξύ επιχειρήσεων και εργαζομένων και εν τέλη μεταξύ όλων. Γιατί συμβαίνει όμως όλο αυτό; Eίναι τα χρέη των κρατών; ίσως, είναι τα ιδιωτικά χρέη; ίσως , είναι οι κερδοσκόποι;ίσως, μα αυτό που πάνω από όλα είναι το πρόβλημα είναι μια παγκόσμια ασυνεννοησία σε 3-4 βασικά οικονομικά ζητήματα. Τις τελευταίες δεκαετίες όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες της παγκοσμιοποίησης δηλαδή της ανοιχτής αγοράς και της άρσης των εμποδίων για το εμπόριο και τις συναλλαγές. Οι επιχειρήσεις αναπτύσσονται και διακινούν ελεύθερα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους στα περισσότερα κράτη του κόσμου και πλέον υπάρχει ένα ενδιαφέρον και λαμπρό πεδίο για κάθε επιχείρηση. Αυτό είναι το θετικό βήμα του ανοίγματος των οικονομικών συνόρων. Όμως ενώ μια επιχείρηση μπορεί να αναπτυχθεί σε όποιο κράτος θέλει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δυσκολευτεί και θα δημιουργηθούν παρενέργειες από τα διαφορετικά θεσμικά πλαίσια που κάθε κράτος έχει. Για παράδειγμα μια τράπεζα που λειτουργεί στο Λουξεμβούργο και στην Βιρμανία δίπλα στην Κίνα, έχει τελείως διαφορετικό καθεστώς ως προς του κανόνες λειτουργίας, φορολογίας, εργασιακό περιβάλλον. Για παράδειγμα φανταστείτε ένα γνωστό ελληνικό fast food που λειτουργούσε μόνο στην Πάτρα τώρα να λειτουργεί και σε ένα άλλο νομό πσ. στον Έβρο αλλά να έχει διαφορετικές τιμές και μισθούς προσωπικού. Στην Πάτρα να είναι 1000 ευρώ ο μισθός και στον Έβρο 100 ευρώ. Αντίστοιχα και με τις τιμές των γευμάτων. Κατ' αναλογία αυτών συμβαίνει με τις επιχειρήσεις που λειτουργούν πλέον ελεύθερα σε διαφορετικά κράτη. Φυσικά δεν ισχυρίζεται κανείς ότι θα έπρεπε να γίνει μια οριζόντια εξίσωση των πάντων σε όλα τα κράτη αλλά σίγουρα θα πρέπει να παρουσιαστεί κάποια προσέγγιση για να ομαλοποιηθούν οι συνθήκες και διαφορές που δημιουργούν τεράστια προβλήματα και αναχώματα στην ορθή ανάπτυξη. Μέχρι τότε οι αγορές , οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι θα προσπαθούν να ισορροπήσουν σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον δίχως 3-4 παγκόσμιους κοινούς κανόνες.